Ένα από τα μεγαλύτερα θέματα της καθημερινότητας στην σύγχρονη κοινωνία είναι το εργασιακό άγχος, με όλες τις δυσάρεστες συνέπειες που δημιουργεί.

Τι είναι όμως το εργασιακό άγχος; Το άγχος, λοιπόν, δεν έχει συγκεκριμένη ταυτότητα και επίθετο προσδιορισμού και αυτό γιατί το άγχος είναι παράγωγο των σκέψεων και των θέσεων μας και όχι λόγω των εξωτερικών συνθηκών ή καταστάσεων που μπορεί να βρεθούμε. Η εξαιρετική συγγραφέας Byron Katie έχει πει ότι μεγάλο μέρος του άγχους μας προέρχεται από το ότι ζούμε νοητικά έξω από την δική μας δουλειά. Υπάρχουν λέει τριών ειδών δουλειάς. Η δουλειά η δική μου, η δική σου και του Θεού. Αγχωνόμαστε για πράγματα που βρίσκονται εκτός του δικού μας ελέγχου. Αγχωνόμαστε γιατί μάθαμε να ζούμε στο μέλλον, στο παρελθόν ή στην δουλειά των άλλων και του Θεού και όχι στο σήμερα. Στο εδώ και τώρα και κυρίως στην δική μας δουλειά.

Πριν κάποιες ημέρες,  βρέθηκα με μία παρέα σε ένα πολύ ωραίο εστιατόριο για φαγητό. Η ατμόσφαιρα πολύ ευχάριστη και χαλαρή. Απολαμβάναμε την βραδιά μας. Μέχρι την στιγμή που η συζήτηση οδηγήθηκε στην ενεργειακή κρίση και για τα προβλήματα που πρόκειται να αντιμετωπίσουμε από τον φθινόπωρο. Και άρχισαν δηλώσεις..δεν θα μπορούμε να πληρώσουμε την ΔΕΗ, δεν θα έχουμε θέρμανση, δεν θα έχουμε δουλειά, δεν θα έχουμε να φάμε, , δεν δεν. Η διάθεση της παρέας άλλαξε αμέσως. Αυτόματα η παρέα μεταφέρθηκε τέσσερις μήνες μετά, σε μία υποτιθέμενη πραγματικότητα. Κλείστε τα μάτια σας και σκεφτείτε το.. πως νοιώθετε; Αγχωθήκατε λίγο; Φοβηθήκατε; Σας έπιασε ένας κόμπος στο στομάχι σας; Τώρα έχω να σας ρωτήσω κάτι γνωρίζετε εξαρχής ότι αυτό είναι αλήθεια; Αλλά ακόμη και αλήθεια να ήταν, πως μας βοηθάει αυτή η σκέψη; Που μας βοηθάει αυτή η σκέψη σήμερα. Βιώσαμε τα συναισθήματα ΜΙΑΣ ΣΚΕΨΗΣ… Όχι την πραγματικότητα. Γιατί αυτό που συνέβαινε εκείνη την στιγμή και στην πραγματικότητα, ήταν ότι ήμασταν σε ένα πολύ όμορφο μαγαζί, απολαμβάνοντας ένα πολύ ωραίο φαγητό, μία όμορφη ανοιξιάτικη βραδιά. Ήταν η μόνη αλήθεια. Μπορείτε να αντιληφθείτε την διαφορά; Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι εκ των προτέρων για το τι θα συμβεί στο μέλλον. Αυτό είναι δουλειά του Θεού ή του σύμπαντος, ότι ορίζει ο καθένας μας ως ανώτερη δύναμη.

Μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα που συνέβησαν στο παρελθόν; Η απάντηση είναι ΟΧΙ.  Και ακόμη και αν μπορούσαμε, αλλάζοντας μία επιλογή, κανένας δεν θα μας διασφάλιζε ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα σήμερα. Αν θα ήταν καλύτερο ή χειρότερο. Οπότε η σκέψη: «αν είχα κάνει μία άλλη επιλογή τότε, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά», επίσης είναι κατά το ήμιση αλήθεια. Το αποτέλεσμα θα ήταν σίγουρα διαφορετικό αλλά δεν σου διασφαλίζει απαραίτητα ότι θα ήταν και αυτό που ήθελες. Συνεπώς δεν είναι τίποτα περισσότερο από  άλλη μία σκέψη που δημιουργεί άγχος, φόβο, θυμό, ανασφάλεια και όλα αυτά τα συμπαθέστατα συναισθήματα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ζούμε στο σήμερα, στο εδώ και τώρα και να παίρνουμε τις καλύτερες δυνατές αποφάσεις σύμφωνα με αυτό που συμβαίνει σήμερα.

Το ίδιο ισχύει και στην εργασία μας. Δεν είναι κάτι διαφορετικό. Όταν στην εργασία μου, ο προϊστάμενος μου ζητάει ΤΩΡΑ αυτά τα στοιχεία, όταν ο όγκος της δουλειάς με ξεπερνάει, όταν δεν προλαβαίνω κτλ κτλ τκλ.. Παρατηρήστε λίγο τις σκέψεις που κάνετε εκείνη την στιγμή. Είμαι σίγουρη ότι μεταξύ των σκέψεων είναι:

• Δεν θα τα καταφέρω, δεν έχω τις ικανότητες,
• Έχω να κάνω ένα σωρό πράγματα.
• Αδύνατον να τα βγάλω πέρα και αν δεν τα βγάλω πέρα, θα πάνε όλα στραβά…κτλ κτλ

Και πάλι σκέψεις… Την δεδομένη χρονική στιγμή αυτό που χρειάζεται να κάνουμε, είναι μία απλή ερώτηση: Τι καλύτερο μπορώ να κάνω σε αυτή την περίπτωση με τα δεδομένα που έχω; Σε αυτό που συμβαίνει τώρα;

Αν θέλατε να ανανεώσετε το νερό σε ένα γεμάτο ποτήρι, θα χρειαζόταν να χύνατε μέρος του νερού που υπάρχει. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον εγκέφαλο σας. Και πως θα σας φαινόταν αν κάθε φορά κάνατε το καλύτερο που μπορούσατε βάση των δεδομένων που έχετε εκείνη την στιγμή; Κάποιες φορές χρειάζεται απλά να πάμε με την ροή. Όχι κόντρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι αφηνόμαστε στις καταστάσεις. Είναι ακριβώς όπως το rafting. Στο rafting το πρώτο πράγμα που σου λένε οι εκπαιδευτές όταν μπαίνεις στην βάρκα είναι  ότι πηγαίνουμε με το ρεύμα, συνεχίζοντας όμως να κάνουμε κουπί για να οδηγήσουμε  την βάρκα με ασφάλεια. Γιατί αν αφήσουμε το κουπί ή θα βρεθούν σε κάποιο βράχο ή θα αναποδογυρίσει η βάρκα.

Οι συνθήκες στην καθημερινότητα μας είναι αυτές που είναι και δεν μπορούμε να τις αλλάξουμε. Δεν υπάρχουν ιδανικές συνθήκες για να αποδώσουμε τα καλύτερα στην δουλειά μας, για να έχουμε χρόνο με τις οικογένειες μας, για την σχέση μας, τους φίλους μας, τον εαυτό μας. Οι εξωτερικές συνθήκες δεν θα είναι ποτέ ιδανικές. Αυτό που όμως μπορούμε να κάνουμε είναι να φροντίσουμε τις εσωτερικές μας συνθήκες. Δηλαδή το μέσα μας. Το εμείς. Είναι το μόνο που ελέγχουμε και το μόνο που μπορούμε να αλλάξουμε προς όφελος μας.  Και όταν αλλάζουμε εμείς,  αλλάζουμε την θέση μας απέναντι στις συνθήκες. Και τότε πιστέψτε με θα αλλάξετε και τον τρόπο που βλέπετε και χειρίζεστε τις συνθήκες. Και πιο αποδοτικοί και πιο αποτελεσματικοί θα γίνετε. Και περισσότερο χρόνο για τις οικογένειες σας θα βρείτε. Και με λιγότερο άγχος θα ζείτε.